Het zuidelijk deel van Damaraland (spreek Damara uit met de klemtoon op de eerste lettergreep: Damaraland) is een fascinerend gebied met rotsformaties, droge beddingen en blauwe luchten. Het landschap wordt getypeerd door veel rotsen en acaciabomen. In feite bevindt u zich in een woestijn hooglandgebied dat zich uitstrekt noordelijk vanaf de B2 over 600 kilometer tot Etosha en het westelijk van Etosha gelegen Sesfontein. Diverse bergtoppen domineren het landschap zoals de Spitzkoppe in het zuiden, nabij de B2 (1784 meter) en de Brandberg bij Uis (2.573 meter). Het rotsachtige landschap zorgt voor nog meer natuurschoon. De belangrijkste attractie van de regio vormt – zonder twijfel – Twijfelfontein.

De naam staat voor een vallei waarin op rotsen talloze rotstekeningen graveringen zijn gevonden. De bron in de vallei stond even vaak droog als vol water -voor bewoners was het altijd twijfelachtig of water aanwezig zou zijn.

U zult merken dat het grootste deel van de tocht door deze streek een mooie natuurrit is, zeker vanaf Uis waar het landschap overgaat in rode rotsen en acaciabomen. Tussen de rotsen treft u hier en daar kralen aan waar de locale bevolking leeft. In sommige kralen woont de Damara bevolking, in andere juist Herero. De Damara is van oorsprong een Khoi Khoi-stam, waarschijnlijk afkomstig uit West Afrika. Hun taal is aan de Khoi-taal verwant, maar de huidskleur van de Damara is donkerder dan van de Nama of andere kleurlinggroepen. De Herero – afkomstig uit Zuid-Angola is een homogene zwarte stam. Desalniettemin zijn de vrouwen van de twee groepen duidelijk van elkaar te onderscheiden. Herero-vrouwen kleden zich namelijk in kleurrijke, opvallende (en warme) Victoriaanse jurken met grote hoeden.

In Damaraland, zowel noord als zuid, heeft u kans de woestijnolifant te zien rondtrekken. De woenstijnolifant is natuurlijk een gewone olifant, maar wel aangepast aan hele speciale leefomstandigheden. Olifanten houden van bomen met groen blad en (veel) water. Ze drinken gemiddeld 100 tot 200 liter per dag. Normaal zorgen ze er daarom voor niet te ver van water verwijderd te zijn. In Damaraland is echter geen of nauwelijks water en is er geen of nauwelijks groenblad aan de bomen. De olifanten moeten hun voedsel daarom over lange afstanden bij elkaar zien te schrapen. De dieren leggen makkelijk 70 kilometer per dag af en zijn gewend geraakt aan een veel lagere waterbehoefte. Zij drinken dagelijks 25 tot 50 liter en kunnen zelfs een aantal dagen zonder water. En gek genoeg zijn ze ook extra voorzichtig met de begroeiing. Olifanten staan bekend om hun vermogen een hele boom te vellen als ze trek hebben in een stukje blad in de top van de boom. Kenners zeggen dat de olifanten in Damaraland dit gedrag niet vertonen en extra voorzichtig zijn.